plastik masa

yaşadığımız yer bir devlet kurumu. o dönemi yaşayan bilir, sırf "devlet yatırım yapmıyor" diyebilmek için devletin yatırımlarını kurşunlayıp bombalayıp yıkarlardı. gerçi bu eylemlerin bir kısmının devlet içindeki birileri tarafından yapıldığı da iddia ediliyor. bu vakaların örneği doğu'da çoktur. bizde de haliyle bir korku, teröre açık hedefiz çünkü. pkk muş'ta nereyi vursak diye düşünse aklına ilk gelen yer bizim yaşadığımız yer olur. yanıbaşımızda bir özel harekat tim karargahı var, kocaman bir alan, iri yarı askerler-polisler... doberman, k-9 köpekleri filan var... atış talimi yaptıkları alanlar var... işletmenin çocukları olarak günaşırı talim alanına girip kurşun, uçaksavar, bomba kovanlarını topluyoruz; oyuncaklarımız bunlar. plastik masa en büyük zevkimiz kurşun koçanlarını birbirine birleştirip bunları mermi kovanlarıyla doldurup omuzlarımızdan göğsümüze eşkiya gibi çapraz dolamak. 90lı yıllar, dönem mission impossible, a takımı yılları... haydi bunlar bir kenara, rambo'nun en çok izlendiği yıllar ki bizim o şartlar altında gazlanabilme kapasitemizi sormayın gitsin... işte o ateşli günlerden bir gün, ilk kan'da mıydı emin değilim, rambo abimiz düşmandan kaçarken ağzında bir yumru varmış da dışarı dolu dolu çıkartıyormuşçasına "vorrospu çocukları" dedi düşmana. vay be, dedim, ne karizmatik bir laf... göreceksiniz ama, patlayacak bir kas yığını gibi koşuyor, elinde kocaman bir silah, sonra sırtını tekin bir ağaca verip dolu dolu "vorrospu çocukları" diyor, üfff... ne tavır, ne karizma, ne laf ama...