Çeşme Profilo Servisi

evde tek başıma kaldığımda dışardan yemek söylersem, ön taraftaki odanın ışığını orda oturmadığım halde yakıp televizyonu açıyorum ve antreye oda parfümü sıkıyorum. canım annem bana kazak, kaşkol örüyor. fakat ben onları sadece ona giderken giyiyorum, hatta kaşkolu asansörde takıyorum çünkü çok çirkinler lan. yazarken bile utanıyorum ama bu böyle. hele o kazaklar yok mu. giyince beslemeler gibi oluyorum, kollar kısa falan. bir nevi mağdurum sözlük. çok hastalıklı olduğunun farkındayım ama itiraf işte: kalabalık caddelerde karşıdan karşıya geçerken tanımadığım insanları arabaların geldiği tarafa alarak yürüyorum ki bir şey çarpacaksa, önce onlara çarpsın. herkes gayet iyi bilir ki, katil cinayet mahaline geri dönermiş. niye bilmiyorum. belki beyinsizin önce gidenidir ya da sik kafalıdır bilemiyorum lakin böyle bir olgu var gerçekten de. adam tıpış tıpış gidiyor. niye peki? tabii ki eserini seyretmek için. zekasını kendi nezdinde partlamak için. yaptıkları karşısında düşülen çaresizliği görmek için. Çeşme Profilo Servisi belki de sadece ve sadece sike sürülecek kadar bile aklı olmadığından içten içe aslında yakalanma arzusunda olduğu için. işte bunun bir benzeri bende de var amına koyim. çok iyi sır saklarım. bana söylenen bir şeyi söyleyen kişi cümle aleme duyurmadığı ve bana da söylediğini herkese açıklamadığı sürece mezara kadar da saklarım. herhalde mezara kadar, zira şu zamana kadar saklayamadığım olmadı. velhasıl diyeceğim şudur ki: başkasının sırlarını kendi canı gibi ya da insanların en değer verdiği şey nesiyse artık onum gibi saklayan ben kendi sırrımı saklayamıyorum arkadaş. böyle bir salaklık olabilir mi? kendi sırrımı, gizli kalması gerektiğini düşündüğüm bir şeyi söylüyorum kısa zamanda sevdiğim insanlara. kişi beni bruce wayne olarak tanıyor diyelim. benim de bir sırrım var ve onu sadece ben ve alfred biliyoruz. ben kalkıp savcıya ya da gazeteci hatuna, "batman benim" diyorum. -ben batman'im. iyi bok yiyorum amına koyim. demek ki her insan biraz katildir.